Τα Ρουγκάτσια είναι έθιμο που πραγματοποιείται τα Χριστούγεννα ύστερα από απόφαση της εκκλησιαστικής επιτροπής και όταν το ταμείο χρειάζεται ενίσχυση. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας οι μισθοφόροι έπαιρναν την είσπραξη της ρόγας-ετήσιου μισθού των κατοίκων της περιοχής. Οι κάτοικοι των χωριών της περιοχής αναπαριστούν οι ίδιοι το έθιμο μαζεύοντας χρήματα για τις ανάγκες του σχολείου ή της κοινότητας.
Οι Ρουγκατσιαροί ήταν νέοι που φορούσαν φουστανέλες. Αρχικά έστελναν αντιπροσωπεία στα χωριά με το αίτημα να τους δεχτούν και όταν αυτό γινόταν αποδεκτό ορίζοταν η ομάδα και η επιτροπή που θα τους συνόδευε.Με τη συνοδεία οργάνων, νταουλιού και ζουρνάδων επισκέπτονταν τα χωριά που τους είχαν αποδεχτεί. Ο χορός πήγαινε στην είσοδο των σπιτιών και ο επικεφαλής σταύρωνε με τη μεγάλη του μαχαίρα ευχόμενος "χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία".Οι νοικοκυρές πρόσφεραν αυγά, χοιρινό, κρασί, τυριά και τσίπουρα. Όταν τελείωναν τα Ρουγκάτσια, οι νέοι εξαντλημένοι, φιλοξενούνταν το βράδυ δυο-δύο σε σπίτια του χωριού. Στόχος των Ρουγκατσιών ήταν να μη συναντηθούν με άλλη ομάδα των Ρουγκατσιάρηδων από άλλο χωριό γιατί τότε το έθιμο απαιτούσε ξεκαθάρισμα μεταξύ των καπετάνιων. Ακολουθούσε ,δηλαδή, ξιφομαχία με τις ξύλινες σπάθες ώσπου ο ένας να εξουδετερώσει τον άλλον.Στη συνέχεια η ηττημένη ομάδα περνούσε κάτω από τις υψωμένες και διασταυρωμένες μαχαίρες των νικητών. Η διαδικασία ολοκληρωνόταν την ημέρα του αγιασμού, όταν η ομάδα επέστρεφε. Οι κάτοικοι τους περίμεναν με ενθουσιασμό, οι Φουστανελοφόροι παρατάσσονταν και ακολουθούσε αγώνας δρόμου.Όποιος έφτανε πρώτος, κέρδιζε το μαντήλι που ήταν υψωμένο στο κοντάρι και φυσικά και τον θαυμασμό των συγχωριανών του. Το έθιμο ολοκληρωνόταν με τον τελευταίο χορό των Ρουγκατσιαραίων. Μετά το κλείσιμο της γιορτής οι νέοι εξαντλημένοι επέστρεφαν ικανοποιημένοι και γαλήνιοι στο σπίτι τους.
Θεοχαροπούλου Ευαγγελία
